wound
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
This entry was posted on 12-05-2009 at 8:38 pm and is filed under diachronies. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
http://kalaureiainthepresent.org
11-06-2009 at 8:45 am
Wood…Live wood..dead wood..Its connection with some form of life…dead life…present life…and then again dead and alive……It is like a watch…it is a watch of time…totally silent (at least to our ears!) but there..present and facing us….I wonder what it thinks? Does it think? Does it wonder too what we think….if we think? We named it a tree…I wonder how it would name itself???!! A permanent watcher of people, seasons, time….Is it feeling time? I believe that these hollows in the olive tree must feel very uncomfortable and maybe age is only felt as something uncomfortable….otherwise there is no age….Maybe this person, this personified nail , just wants to stop this “watch” and hurt it….but is it wounded? Time is ticking just the same with no sign of discomfort…or if there is, it by-passes it and goes on…..The tree…what we would have liked to be sometime…….
21-08-2009 at 4:01 pm
Το καρφί
Εικόνα πρώτη
Μία γυναίκα σηκώνεται πολύ πρωί
και πάει στα ρετσίνια.
Κατά το μεσημεράκι συμβαίνει το εξής:
σκύβει
σηκώνει μία πέτρα
και καρφώνει ένα καρφί σε μία ελιά
Εικόνα δεύτερη
Μία γυναίκα σηκώνεται πολύ πρωί
κάπου στην Αγγλία
μπροστά της έχει έναν υπολογιστή και καφέ
Κατά το μεσημεράκι συμβαίνει το εξής
βλέπει στην οθόνη μία ελιά και μονολογεί:
ξύλο ζωντανό ξύλο νεκρό ξύλο σύνδεση με μια μορφή ζωής νεκρής ζωής παρούσας ζωής και μετά πάλι νεκρής και ζωντανής ένα ρολόι ρολόι χρόνου σιωπηλό στ’αυτιά μας τουλάχιστον αλλά εκεί παρόν και να μας βλέπει. Τι σκέφτεται; σκέφτεται; αναρωτιέται τι σκεφτόμαστε; αν σκεφτόμαστε; το λέμε δέντρο το λέμε δέντρο δέντρο το λέμε το δέντρο Το δέντρο αυτό που
κάποιες στιγμές
θα θέλαμε να είμαστε.